രാജാ രവിവർമ്മ

രാജാ രവിവർമ്മ(ചിത്രമെഴുത്തു കോയി തമ്പുരാൻ ഏപ്രിൽ 29, 1848 - ഒക്ടോബർ 2, 1906): രാജാക്കന്മാർക്കിടയിലെ ചിത്രകാരനും ചിത്രകാരന്മാർക്കിടയിലെ രാജാവുമായിരുന്നു. ചിത്രമെഴുത്ത്‌ യൂറോപ്യന്മാരുടെ കലയാണെന്ന് സാമാന്യജനം വിചാരിച്ചിരുന്ന കാലത്ത്‌, സ്വന്തം ചിത്രങ്ങളിലൂടെ ചിത്രകലയുടെ ഉന്നമനത്തിനും വരകളിലെ വേഷവിധാനത്തിലൂടെ സാംസ്കാരികോന്നമനത്തിനും അദ്ദേഹം വഴിതെളിച്ചു.എഴുമാവിൽ നീലകണ്ഠൻ ഭട്ടതിരിപ്പാടിന്റെയും ഉമാ അംബാഭായി തമ്പുരാട്ടിയുടേയും പുത്രനായി 1848 ഏപ്രിൽ 29ന്‌ കിളിമാനൂർ കൊട്ടാരത്തിൽ ജനിച്ചു. പൂരൂരുട്ടാതി നാളിൽ ജനിച്ച കുട്ടിക്ക്‌ പുരാണകഥകളോടായിരുന്നു കുട്ടിക്കാലത്തേ താൽപര്യം. കുട്ടിക്ക്‌ രണ്ടു മൂന്ന് വയസ്സായപ്പോൾ തന്നെ കിളിമാനൂർ കൊട്ടാരത്തിന്റെ ചുവരുകൾ ചിത്രങ്ങൾ കൊണ്ട്‌ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി. ആ കരിക്കട്ടച്ചിത്രങ്ങളുടെ തനിമ കണ്ടറിഞ്ഞ മാതുലനും സ്വാതിതിരുനാൾ മഹാരാജാവിന്റെ ആസ്ഥാന ചിത്രകാരനും ആയിരുന്ന രാജരാജവർമ്മ കുട്ടിയിലെ പ്രതിഭ കണ്ടെത്തുകയും ഉടൻ തന്നെ ചിത്രകല പഠിപ്പിക്കുവാൻ ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒരിക്കൽ ഗുരുവും മാതുലനുമായിരുന്ന രാജരാജവർമ്മ പകുതി വരച്ചിട്ടു പോയ ഒരു ചിത്രം ഗുരു മനസ്സിൽ കണ്ടതുപോലെ തന്നെ രവിവർമ്മ പൂർത്തിയാക്കി വച്ചു. പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളെയും ഈ ലോകത്തിലെ എല്ലാ ചരാചരങ്ങളെയും മനസ്സിൽ ഒപ്പിയെടുക്കുകയും അവയെ ചിത്രത്തിൽ പകർത്തുകയും ചെയ്യുക കൊച്ചുരവിവർമ്മയ്ക്ക്‌ സന്തോഷം പകരുന്ന കാര്യമായിരുന്നു. കഥകളി സംഗീതത്തിലും കച്ചകെട്ടിയാടുന്നതിലും താളം പിടിക്കുന്നതിലുമെല്ലാം കഴിവു തെളിയിച്ച ആ വ്യക്തിത്വം അങ്ങനെ ബഹുമുഖപ്രതിഭയായി വളരാൻ തുടങ്ങി.സ്വാതിതിരുനാളിനെ തുടർന്ന് തിരുവിതാംകൂറിന്റെ ഭരണാധികാരിയായ ആയില്യംതിരുനാളിന്റെ അടുത്ത്‌ മാതുലൻ രാജരാജവർമ്മയുമൊത്ത്‌ രവിവർമ്മ എത്തി. കേവലം പതിനാല് വയസ്സുമാത്രമുണ്ടായിരുന്ന രവിവർമ്മയുടെ ചിത്രങ്ങൾ കണ്ട്‌ സന്തുഷ്ടനായ ആയില്യം തിരുനാൾ മഹാരാജാവ്‌ തിരുവനന്തപുരത്ത്‌ താമസിക്കാനും, ചിത്രമെഴുത്ത്‌ കൂടുതൽ പരിശീലിക്കാനും, എണ്ണച്ചായ ചിത്രരചന പുതിയതായി പഠിക്കാനും രവിവർമ്മയോടു കൽപ്പിച്ചു. നിർദ്ദേശം ശിരസാവഹിച്ച രവിവർമ്മ തിരുവനന്തപുരത്ത്‌ മൂടത്തുമഠത്തിൽ താമസമുറപ്പിച്ചു. സ്വാതിതിരുന്നാളിന്റെ കാലത്ത്‌ തഞ്ചാവൂരിൽ നിന്നെത്തിയ ചിത്രകാരന്മാർ വരച്ചചിത്രങ്ങൾ തന്റെ ആദ്യപാഠങ്ങളാക്കി. ആയില്യംതിരുനാളിന്റെ പ്രത്യേക താൽപ്പര്യത്തിൽ വിദേശത്തുനിന്നും സ്വദേശത്തുനിന്നും എത്തിയ അപൂർവ്വ ചിത്രരചനാ പാഠപുസ്തകങ്ങളും രവിവർമ്മക്ക്‌ സഹായകമായി. കൂടാതെ തിരുവനന്തപുരം വലിയകൊട്ടാരത്തിൽ രവിവർമ്മക്കായി ചിത്രശാലയും ഒരുങ്ങി. അക്കാലത്ത്‌ തിരുവിതാംകൂറിൽ എണ്ണച്ചായ ചിത്രങ്ങൾ വരക്കുന്ന ഏക ചിത്രകാരൻ മധുര സ്വദേശിയായ രാമസ്വാമി നായ്ക്കർ ആയിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിനടുത്ത്‌ ശിഷ്യനാകാൻ താത്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ച രവിവർമ്മക്ക്‌ പാഠങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ നായ്ക്കർക്ക്‌ സമ്മതമല്ലായിരുന്നു. രവിവർമ്മയിൽ നായ്ക്കർ ഒരു എതിരാളിയെ ദർശിച്ചതായിരുന്നു കാരണം. ഇതു രവിവർമ്മയിൽ മത്സരബുദ്ധിയും എണ്ണച്ചായ ചിത്രങ്ങൾ എങ്ങനെയും പഠിക്കണമെന്ന വാശിയും ഉണർത്തി. അദ്ദേഹം കൊട്ടാരത്തിലെ വിദേശ എണ്ണച്ചായ ചിത്രങ്ങൾ നോക്കി സ്വയം പഠിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു. സ്വയം ചായക്കൂട്ടുകൾ നിർമ്മിക്കാനും അദ്ദേഹം ശീലിച്ചു. മറ്റൊരു ചിത്രകാരനായിരുന്ന അറുമുഖം പിള്ളയും രവിവർമ്മക്ക്‌ പ്രോത്സാഹനമേകി. 1866-ൽ മാവേലിക്കര രാജകുടുംബത്തിൽനിന്നും റാണി ലക്ഷ്മിബായ്‌ തമ്പുരാട്ടിയുടെ സഹോദരി പൂരൂരുട്ടാതി തിരുനാൾ തമ്പുരാട്ടിയെ വിവാഹം ചെയ്തു. 1868-ൽ ആയില്യം തിരുന്നാളിനെ മുഖം കാണിക്കാനെത്തിയ തിയോഡർ ജാൻസൻ എന്ന എണ്ണച്ചായ ചിത്രകാരനും തന്റെ ചിത്രങ്ങളുടെ സാങ്കേതികവശം രവിവർമ്മക്കു പറഞ്ഞുകൊടുക്കാൻ വിമുഖത കാണിച്ചു. എന്നാൽ ഏതാനം സമയം ചിത്രങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്ന രവിവർമ്മക്ക്‌ അത്‌ വളരെ എളുപ്പം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.രവിവർമ്മ എണ്ണച്ചായത്തിൽ വരച്ച ബക്കിങ്ങ്‌ഹാം പ്രഭുവിന്റെ ഛായാ ചിത്രം മദ്രാസ്‌ ഗവൺമന്റ്‌ ആസ്ഥാനത്ത്‌ സ്ഥാപിച്ചതോടെ രവിവർമ്മ പ്രശസ്തിയിലേക്ക്‌ ഉയർന്നു. നിരന്തര പ്രയത്നങ്ങളിലൂടെ രവിവർമ്മ ഉയരങ്ങൾ കീഴടക്കികൊണ്ടിരുന്നു. 'മൂടത്തു മഠത്തിൽ ചെന്നാൽ ദേവകന്യകമാരെ കാണാം' എന്ന് ജനങ്ങൾ പറയാൻ തുടങ്ങി. കടുത്ത ദേവീ ഭക്തനായിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിനെ തീണ്ടലും തൊടീലും ഒന്നും ബാധിച്ചിരുന്നില്ല. സദാചാരനിഷ്ടയിലും ബദ്ധശ്രദ്ധനായിരുന്നു. 1871-ൽ മഹാരാജാവിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്‌ വീരശൃംഖല ലഭിച്ചു, കൂടാതെ ആസ്ഥാന ചിത്രകാരനായി അവരോധിക്കപെടുകയും ചെയ്തു. 1873-ൽ മദ്രാസിൽ നടന്ന കലാപ്രദർശനത്തിൽ പല യൂറോപ്പ്യൻ ചിത്രകാരന്മാരുടെ ചിത്രങ്ങളേയും പിന്തള്ളി രവിവർമ്മയുടെ 'മുല്ലപ്പൂ ചൂടിയ നായർ വനിതക്ക്‌' ഒന്നാം സമ്മാനമായ സുവർണ്ണമുദ്ര ലഭിച്ചതോടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസിദ്ധി കടൽ കടന്നും പരക്കാൻ തുടങ്ങി. അതേകൊല്ലം തന്നെ വിയന്നയിൽ നടന്ന ലോകകലാ പ്രദർശനത്തിലും ഇതേ ചിത്രത്തിനു സമ്മാനം ലഭിച്ചു. ഇതോടെ ഇന്ത്യയിലേയും വിദേശത്തേയും പത്രങ്ങൾ രവിവർമ്മയുടെ പ്രതിഭയെ പ്രകീർത്തിച്ച്‌ ലേഖനങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. 1874-ൽ മദ്രാസിൽ നടന്ന കലാപ്രദർശനത്തിൽ 'തമിഴ്സ്ത്രീയുടെ ഗാനാലാപനം' എന്ന ചിത്രം ഒന്നാം സമ്മാനത്തിനർഹമായി, അതോടു കൂടി രവിവർമ്മയുടെ പ്രശസ്തി വീണ്ടു ഉയരങ്ങളിലേക്കെത്തി. 1876-ൽ മദ്രാസിൽ നടന്ന ചിത്രപ്രദർശനത്തിലേക്ക്‌ രവിവർമ്മ തന്റെ 'ശകുന്തളയുടെ പ്രേമലേഖനം' എന്ന ചിത്രം അയച്ചു. ചിത്രകലയിലെ വിസ്മയമായി ആ ചിത്രം വാഴ്ത്തപ്പെട്ടു. പലരും എന്തു വിലകൊടുത്തും ആ ചിത്രം വാങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നെങ്കിലും ബക്കിങ്ങ്‌ഹാം പ്രഭു അതു നേരത്തേ തന്നെ വാങ്ങിയിരുന്നു. ഈ ചിത്രം കണ്ട സർ മോണിയർ വില്യംസ്‌ തന്റെ അഭിജ്ഞാന ശാകുന്തളത്തിന്റെ ഇംഗ്ലീഷ്‌ തർജ്ജമക്ക്‌ മുഖചിത്രമായി ചേർക്കാൻ അനുവാദം തേടി. അങ്ങനെ 28 വയസ്സ്‌ തികയും മുമ്പെ ലോക പ്രശസ്ത ചിത്രകാരനായി രവിവർമ്മ മാറിയിരുന്നു. ഏകാന്തമായ കലാസഞ്ചാരമൊന്നും ആ മഹാനായ കലാകാരന്‌ പഥ്യമല്ലായിരുന്നു. ചിത്രമെഴുതുമ്പോൾ ആശ്രിതരും വിശിഷ്ടവ്യക്തികളും സാധാരണക്കാരും എല്ലാമായി അനേകം പേർ കാഴ്ചക്കാരായി ഉണ്ടാകും. അക്കൂടെ തന്നെ സംസാരിക്കാനും പുരാണപാരായണം ചെയ്യുവാനും എല്ലാം അദ്ദേഹത്തിനു സാധിച്ചിരുന്നു.ആധുനിക ഇന്ത്യൻ ചിത്രകലാശൈലി രാജാ രവിവർമ്മയുടെ ചിത്രീകരണ ശൈലി പിന്തുടരുന്നു. 1950 കളിൽ കഥകളിയെ കൂടുതൽ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള ശ്രമങ്ങൾക്കിടയിൽ കലാമണ്ഡലം രാമൻ‌കുട്ടി നായർ പരശുരാമനുള്ള വേഷം പുതുക്കി നിശ്ചയിച്ചത് രവിവർമ്മയുടെ ചിത്രങ്ങളെ ആസ്പദമാക്കിയാണ്. 1960-കളിൽ മോഹിനിയാട്ടത്തിന്റെ പുനരുദ്ധാരണ കാലത്തും രവിവർമ്മയുടെ ചിത്രങ്ങളിലെ മലയാളിപെൺകുട്ടികളുടെ വസ്ത്രധാരണ ശൈലിയെ മോഹിനിയാട്ടത്തിലേക്ക് വ്യത്യസ്ത അളവിൽ പകർത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഗുരു സത്യഭാമയെ പോലുള്ളവർ ഭരതനാട്യത്തിലും ഇത്തരമൊരു മാറ്റം തുടങ്ങി വച്ചു.

പ്രധാനചിത്രങ്ങൾ

ലെനിൻ രാജേന്ദ്രൻ സംവിധാനം ചെയ്ത് 2010-ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ ജീവചരിത്രാംശമുള്ള ഒരു പ്രണയ ചലച്ചിത്രമാണ് മകരമഞ്ഞ്. രാജാ രവിവർമ്മ എന്ന ചിത്രകാരന്റെ ജീവിതത്തിലെ ചില കാലഘട്ടമാണ് ഈ ചിത്രത്തിലുടെ ലെനിൻ രാജേന്ദ്രൻ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. പൂരുരുവർ എന്ന ഇതിഹാസ കഥാപത്രത്തിന്റെ കൂടി ചലച്ചിത്രമാണിത്. ഛായാഗ്രാഹകനും സംവിധായകനുമായ സന്തോഷ് ശിവനും കാർത്തിക നായരുമാണ് ഈ ചിത്രത്തിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങളെ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. മികച്ച രണ്ടാമത്തെ ചലച്ചിത്രത്തിനുള്ള 2010 - ലെ കേരളസംസ്ഥാന സർക്കാർ പുരസ്കാരം ഈ ചിത്രം നേടി
ഈ ചിത്രത്തിന്റെയും അതോടൊപ്പം യുഗപുരുഷന്റെയും വസ്ത്രാലങ്കാരം നിർവഹിച്ചതിന് എസ്.ബി. സതീശനും പുരസ്കാരം ലഭിച്ചു
നിരൂപകശ്രദ്ധ നേടിയ ഒരു ചലച്ചിത്രമാണ് മകരമഞ്ഞ്. ഇന്ത്യയുടെ അന്താരാഷ്ട്ര ചലച്ചിത്രോത്സവത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിച്ച അഞ്ചു മലയാള ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണിത്
കേരളത്തിന്റെ അന്തർദ്ദേശീയ ചലച്ചിത്രോത്സവത്തിൽ മികച്ച മലയാള ചിത്രത്തിനുള്ള ഫിപ്രെസി പുരസ്കാരം ഈ ചിത്രം നേടിയിട്ടുണ്ട്
നിരവധി ചലച്ചിത്ര മേളകളിൽ ഈ ചിത്രം പ്രദർശിപ്പിച്ചു. 2010-ലെ ദേശീയ ചലച്ചിത്ര പുരസ്കാര മത്സരത്തിൽ ഈ ചിത്രം പരിഗണിച്ചിരുന്നു

Thunchaththu Ramanujan Ezhuthachan

                                       

Thunjathu Ramanujan Ezhuthachan (Malayalam: തുഞ്ചത്തു രാമാനുജന്‍ എഴുത്തച്ഛന്‍, Tuñchattŭ Rāmānujan Eḻuttacchan; also known as തുഞ്ചത്തെഴുത്തച്ഛന്‍, Tuñcatt-Eḻuttacchan) was an Indian poet from around the 16th century, known as the father of the Malayalam language — the principal language of the Indian state of Kerala, spoken by 36 million people in the world. In his era, Vattezhuttu, an old script originally used to write Tamil, was generally used in Kerala to write this language. However, he wrote his Malayalam poems in Arya-ezhuttu, a Grantha-based script originally used to write Sanskrit, so that he could accurately transliterate Sanskrit words into Malayalam. His works became unprecedentedly popular, which popularized the writing system adopted by him, and it is the current Malayalam alphabet.

He was born in Trikkantiyur (തൃക്കണ്ടിയൂര്, Tr̥kkaṇṭiyūr), in the town of Tirur, in Kerala. At that time, it was a part of Vettattnad. His personal name is Ramanujan. Thunchaththu is his “family name”, and Ezhuthachan (schoolmaster) is an honorific title or the last name indicating his caste. His name is transliterated in several ways, including Thunchath Ezhuthachan, Thunchaththu Ezhuthachan, and Thunjath Ezhuthachan.

Thunchaththu Ezhuthachan lived in the 19th century, He was born at Trikkantiyur (Trkkantiyur) in the Tirur municipality, Malappuram, Kerala, India. His birthplace is now known as Thunjan Parambu.

According to Arthur Coke Burnell, he was “a low-caste man who goes under the name Tunjatta Eḻuttacchan, a native of Trikkaṇḍiyûr in the present [1874] district of Malabar. He lived in the seventeenth century, but his real name is forgotten; Tunjatta being his ‘house’ or family-name, and Eḻuttacchan (=schoolmaster) indicating his caste”. In 1865, Burnell saw the manuscript of the Bhagavata translated and adapted by Thunchaththu, allegedly copied by his sister, preserved at Puzhakkal in the Chittur taluk, and wrote in his book published in 1874: “The author’s stool, clogs, and staff are preserved in the same place; it thus looks as if Tunjatta Eḻuttaččhan was a sannyâsi of some order.” Some sources[who?] state that he was born into a Chakkala Nair family, held low among Savarna Hindu caste system of Kerala and among the Nair caste. Some apocryphal legends have that Ezhuthachan's father was a Namboodiri. That version is unhistoric. A few sources claim that he was of the Ezhuthachan caste. A. C. Burnell, a noted Indologist, categorically stated that Thunchaththu Ezhuthachan belongs to the Ezhuthachan caste only. He had stated this when he edited an article written by another important scholar, F. W. Ellis, when he published an article in Indian Antiquery in 1878 after the death of linguist Ellis. In that path-breaking article Ellis articulated the evolution of Malayalam ("Malayanma") and other south Indian languages.

Ellis stated:

"A Brahman without a father must be born of an unmarried female of that tribe, whose celibacy ought to have been inviolate: he is considered, therefore, illegitimate, and has scarcely an assignable place in society. Elutt' Achan, or the 'Father of Letters', was a Brahman without a father, and on that account has no patronymic ... The Brahmans envied his genius and are said to have seduced him by the arts of sorcery into the habit of ebriety ... he enriched the Malayalam with the translations, all of which, it is said, he composed under the immediate influence of intoxication."

To which Brunell added the footnote:

"Eluttachchan lived in the 17th century; there is no reason for supposing that he was a Brahman father's illegitimate son; he was certainly an Eluttachchan (or schoolmaster) by caste."

Great Malayalam poet and historian Ulloor S. Parameswara Iyer concludes Ezhuthachan as either Chakkala Nair or Vattekattu Nair. Sri K. Balakrishna kurup in his famous book Viswathinte Kanappurangal published by Mathrubhumi printing and publishing company Kozhikode had stated that Thunchaththu Ezhuthachan belongs to Ezhuthachan caste. Prof. T. B. Vijayakumar, a noted scholar and historian who wrote many articles in prestigious journals, like Mathrubhumi Weekly, also stated that Thunchaththu Ezhuthachan belongs to the Ezhuthachan caste.

In nutshell, Ezhuthachan was a Kaniyan by caste and had the title Ezhuthu Asan in relation to his teaching service in Ezhuthupalli. In the pre- and early-British ruling era of Kerala, the Kaniyans (traditional astrologers) were the only class who had undertaken the role of teaching letters, grammar, Sanskrit and literature to non-Brahmin communities. So they were known Ezhuthu Asan (Ezhuthachan in the vernacular) but, later, this professional name was adopted by the descendants of families of non-Brahmin disciples of Thunchat Ezhutahchan as a special caste or class. Most of these people were from the Chakkala Nair and Kadupattan castes.

Census reports from 1870 onwards show the Ezhuthachan caste as low Sudra caste.

Mahakavi Kodungallore Kunhikuttan Thampuran, a titan among poets who singlehandedly translated entire Mahabharatham into Malayalam vernacular within short span, stated in an article in a literary journal, Rasikaranjini (edited by himself) that Thunchath Ezhuthachan belonged to Ezhuthachan Caste only.

Father of Malayalam language

According to Dr. K. N. Ezhuthachan, noted scholar, writer, essayist, poet, only Ramayanam and Bharatham belong to him. Others, usually attributed to him, were not really his. According to Dr Ezhuthachan even Uththara ramayanam is not his. Its composition lacks Ezhuthachan's stamp and genius. There may have been many popular keerthanas, namam or japam by other poets, but it was impossible to find a single house in Kerala without Ezhuthachan's Adhyathmaramayanam during those dark times of war, disease and famine.

There is no doubt about his contribution to the literary level of the common man. Ezhuthachan taught the people to respect and worship the language and the alphabet, a level of culture which is difficult to find even in the modern era. He refined the Malayalam language style and wrote his works for ordinary people, incorporating whatever is good with a strong sense of righteousness and worship. His contribution to the Malayalam language through the Adhyatmaramayanam (a translation of the Ramayana and Mahabharatham (a translation of the Mahabharata) is unparalleled, and his contribution in the cultural level is immense. His chief original works are said to include the:

Keralolpathi

Hari Nama Keerthanam (the song of the holy vame "Hari")

Ganapatistavam

Kilippatu Prasthanam

Devi Mahathmayam

Kerala Natakam

Harihara Sudham

"...[T]he phrase ‘father of language’ is a symbolic reference. Language represents culture. So Ezhuthachan is in fact denoting culture. He shone as a brilliant star above our culture. He renovated the alphabets of heart. We see the light of conscience and moderation in Ezhuthachan. We call him ‘the father of Malayalam language’ because he led the language to a new dimension." — Chattanath Achuthanunni, chair, Thunjan Festival meeting (1998)

The Thunjan Parambu

It was in the Thunjan Parambu that Ezhuthachan modified the Malayalam alphabet and wrote the Hari Nama Keerthanam to popularize the 51-letter alphabet. Even centuries after these events, people from around the state come to take sand from the Thunjan Parambu to use in the initiation of their children to the alphabet. Every year, hundreds of people bring their children to Thunjan Parambu to write their first letters during the Vijayadasami festival which falls in October–November. Children are initiated to the world of letters by masters, teachers or parents by holding their fingers and writing the letters in a plate filled with rice. The letters will also be written in their tongues with a golden ring. They write:

"Anpathoraksharavum oronnithenmozhiyil

Anpodu cherkka Hari Narayanaya Nama" — Hari Nama Keerthanam 14th stanza

There is no controversy that the great teacher was the strongest sponsor of the 51-letter alphabet for Malayalam instead of the 30-letter Vattezhuthu.

kiran dheethi

t

                     
                                           
                                 iran Bedi (born 9 June 1949) is an Indian social activist and a retired Indian Police Service (IPS) officer.Bedi joined the police service in 1972 and became the first woman officer in the IPS. Bedi held the post of Director General at the Bureau of Police Research and Development before she voluntarily retired from the IPS in December 2007. Bedi was the host and judge of the popular TV series "Aap Ki Kachehri" (English, "Your Court"), which is based on real-life disputes and provides a platform for settling disputes between consenting parties.
She has also founded two NGOs in India: the Navjyoti Delhi Police Foundation for welfare and preventative policing in 1988 which was later renamed as the Navjyoti India Foundation in 2007, and the India Vision Foundation for prison reformation, drug abuse prevention and child welfare in 1994. Bedi was awarded Ramon Magsaysay award in 1994 for Government service.

Kiran Bedi was born in Amritsar, Punjab, India. She is the second of four daughters of Prakash Peshawaria and Prem Peshawaria. Her three sisters are; Shashi, an artist settled in Canada, Reeta, a clinical psychologist and writer, and Anu, a lawyer.
She attended the Sacred Heart Convent School, Amritsar, where she joined the National Cadet Corps(NCC). She took up tennis, a passion she inherited from her father, a tennis player.She won the Junior National Lawn Tennis Championship in 1966, the Asian Lawn Tennis Championship in 1972, and the All-India Interstate Women's Lawn Tennis Championship in 1976. In addition, she also won the All-Asian Tennis Championship, and won the Asian Ladies Title at the age of 22.
She earned her Bachelor of Arts in English (Hons.) from the Government College for Women, Amritsar in 1968. She then earned a Master’s degree in Political Science from Punjab University, Chandigarh, graduating at the top of her class in 1970. She later obtained Bachelor of Laws in 1988 from Faculty of Law, University of Delhi. In 1993, she obtained a Ph.D. in Social Sciences from the Department of Social Sciences, Indian Institute of Technology, New Delhi, where the topic of her thesis was 'Drug Abuse and Domestic Violence'.
In 1972, Kiran Bedi married Brij Bedi, a textile machine manufacturer whom she met at the Amritsar tennis courts. Neither of them were particularly religious, so they married in a quasi-religious ceremony at a local Shiva temple. Three years later, in 1975, they had daughter Saina, who is now also involved in community service. In one of her lectures to a corporate meeting, Kiran Bedi expressed her belief that everyone in society has an important role to play which will enable others to fulfill their duties (or important tasks), quoting the example of her uneducated housemaid whose help in Bedi's daily household work had helped Bedi to complete an important task of writing a book.
Education
She did her schooling from the Sacred Heart Convent School in Amritsar. She completed her graduation in the English language from the Government College for Women in Amritsar. She received her Masters degree in Political Science from Punjab University, Chandigarh. She continued her studies, even when she joined the Indian Police force. In the year 1988, she obtained a degree in Law (LLB) from Delhi University.

In the year 1993, the Department of Social Sciences, the Indian Institute of Technology in New Delhi awarded her with a Ph.D. degree. Her topic of research was Drug Abuse and Domestic Violence. Kiran Bedi has won the championship of all-India and all-Asian tennis competition. When she was 22 years old, she won the Asian Ladies Title.

Career

She began her career as a Lecturer in Political Science (1970–72) at Khalsa College for Women, Amritsar. In July 1972, she joined the Indian Police Service, becoming the first woman to do so.Bedi joined the police service "because of [her] urge to be outstanding"
She served in a number of tough assignments ranging from New Delhi traffic postings, Deputy Inspector General of Police in Mizoram, Advisor to the Lieutenant Governor of Chandigarh, Director General of Narcotics Control Bureau, to a United Nations delegation, where she became the Civilian Police Advisor in United Nations peacekeeping operations. For her work in the UN, she was awarded a UN medal. She is popularly referred to as Crane Bedi for towing the Prime Minister Indira Gandhi's car for a parking violation, during the PM's tour of United States at the time.
Kiran Bedi influenced several decisions of the Indian Police Service, particularly in the areas of narcotics control, Traffic management, and VIP security. During her stint as the Inspector General of Prisons, in Tihar Jail (Delhi) (1993–1995), she instituted a number of reforms in the management of the prison, and initiated a number of measures such as detoxification programs, Art of Living Foundation Prison Courses,yoga, vipassana meditation, Murat redressing of complaints by prisoners and literacy programs.^[16] For this she won the 1994 Ramon Magsaysay Award, and the 'Jawaharlal Nehru Fellowship', to write about her work at Tihar Jail.
She was last appointed as Director General of India's Bureau of Police Research and Development.
In May 2005, she was awarded an honorary degree of Doctor of Law in recognition of her “humanitarian approach to prison reforms and policing”.
On 27 November 2007, she expressed her wish to voluntarily retire from the police force to undertake new challenges in life. On 25 December 2007, the Government of India agreed to relieve Bedi of her duties as Director General of the Bureau of Police Research and Development.

Lokpal Movement

Kiran Bedi is one of the prominent members of the India Against Corruption (IAC) along with Anna Hazare and Arvind Kejriwal. IAC has been actively protesting against corruption and is urging the government of India to enact a strong Lokpal Bill.On August 16, 2011, Key members of the India Against Corruption including Bedi were arrested four hours before the planned indefinite hunger strike by Hazare. However, Bedi and other activist were later released in the evening same day. After twelve days of protests and many discussions between the government and the activists, Parliament passed a resolution to consider three points in drafting of Lokpal bil.

Honours and Awards

		wards For her outstanding work, Kiran Bedi has received a number of accolades like: President's Gallantry Award (1979) Women of the Year Award (1980) Asia Region Award for Drug Prevention and Control (1991) Magsaysay Award for Government Service (1994) Mahila Shiromani Award (1995) Father Machismo Humanitarian Award (1995) Lion of the Year (1995) Joseph Beuys Award (1997) Pride of India (1999) Mother Teresa Memorial National Award for Social Justice (2005)
		Year Name of Award or Honor Awarding Organization 2011 Bharatiya Manavata Vikas Puraskar Indian Institute of Planning and Management 2011 MSN Most Admired Indian Female Icon 2011 2011 Avicenna Leadership Award 2011 2010 Tarun Kranti Puraskar - 2010 in Women Empowerment Category             Tarun Award Council 2010 Kalpana Chawla Excellence Awards 2010 2010 The 9th Annual Academy Award 2010 Global Trail Blazer Award 2010 STAR Parivaar Awards                   STAR Plus 2009 Arch Bishop Benedict Mar Gregorius Award- 2009 2009 Women Excellences Awards                   Aaaj Tak 2009 Certificate of Recognition, Los Angeles, State of California 2009 Indo- American 2008 Pride Of Punjab 2008 The Indian society of Criminology 2008 Lifetime Achievement Awards             Bank of Baroda 2007 Suryadatta National Award          Suryadatta Group of Institutes 2007 Baba Farid Award 2007 Amity Woman Achiever for Social Justice 2007 Public Service Excellence Award 2007 Zee Astitva Award                      Zee TV 2005 Mother Teresa Award for Social Justice 2005 Transformative Leadership in the Indian Police Service 2005 FICCI Award 2004 United Nations Medal                United Nations 2002 Woman of the Year Award Blue Drop Group Management, Cultural and Artistic Association, Italy. 2001 Morrison Tom Gitchoff Award 1999 Bharat Gaurav Award 1999 Pride of India Award American Federation of Muslims of Indian Origin (AFMI) 1999 Serge Sotiroff Award (UNDCP) 1998 ACCU-IEF Award 1997 Fourth Joseph Beuys Award                  Germany 1995 Lion of the Year 1995 Father Machismo Humanitarian Award    Don Bosco Shrine Office, Bombay-India 1995 Mahila Shiromani Award 1994 Magsaysay Award       Ramon Magsaysay Award Foundation 1992 International Woman Award 1991 Asia Region Award for Drug Prevention and Control International Organisation of Good Templars (IOGT), Norway 1981 Women of the Year Award National Solidarity Weekly, India 1979 President’s Gallantry Award          President of India
		In films and literat A non fiction feature film on Kiran Bedi's life, Yes Madam, Sir, has been produced by Australian film maker, Megan Doneman. This film is being screened in film festivals around the world. Its commentator is an Academy Award winner, Helen Mirren. Kiran Bedi was present during its screenings in Toronto, Dubai and Adelaide, and to address the Q&A sessions at the end of each show. The documentary has made a clean sweep of the award categories---“Best Documentary” with a cash award of $100,000, the biggest prize for a documentary in any film festival in the US and the Social Justice Award with $2500 at Santa Barbara International Film Festival. Yes Madam, Sir got a unanimous vote from the jury. In 2006, Norwegian Mpower Film & Media and film maker Oystein Rakkenes released another documentary on Bedi and her prison revolution in Tihar Central Jail, In Gandhi's footsteps. The film was awarded Best Documentary at the Indo-American Film Festival in Atlanta, in November 2006. Kiran Bedi also became host in 2009–10 on the TV show Aap Ki Kachehri Kiran Ke Saath on Star Plus. Biographies of Bedi: I dare!: Kiran Bedi : a biography by Parmesh Dangwal Kiran Bedi, the kindly baton by Meenakshi Saxena
		Kiran Bedi: The game changer Read more at: http://indiatoday.intoday.in/story/the-game-changer/1/150493.html From being a tennis champion to a top police officer to a woman who fights selflessly for the greater good, 62-year-old social activist Kiran Bedi has stepped beyond the traditional role of the perfect wife and mother and set a benchmark of courage for women in a deeply patriarchal society. Never one to mince words, her fearless spirit has attracted awe and fear in equal measure from those in power (often men). In recent times, she has seen the wrath of Parliament after her controversial, and rather animated ghoongat act, raising her voice agianst the hypocrisy of its members. While most people, clearly shocked, questioned her irresponsible behaviour as a public figure, she defends herself by saying that, "It was the frustration of the youth that I voiced that day." The activism demonstrated by the youth in their movement against corruption, renews her belief that the people of this country are clear about what they want. "Now people are looking for value-based politics. Substance is coming back to centre-stage," she claims. In October 2010, civil society activist, Arvind Kejriwal came to her and invited her to join the fight against corruption. First off, he wanted to expose the corruption in the CWG Organising Committee, and Bedi jumped in without any hesitation. "He came to me with evidence and asked me if we could file a first information report. And I thought, if we can file one for a small theft, why can't we do it when our country is being plundered," says the Delhi-based Bedi. Almost a year later, the question has turned into a neo-nationalist movement which jolted Parliament as much as it did the people of this country, resurrecting their faith in democracy. "We were just two people then, and now we've grown to two million," she says with child-like exuberance. Bedi with Anna Hazare at Delhi's Ramlila Maidan The Jan Lokpal Bill, drafted by India Against Corruption, a forum consisting of civil society activists, aims at providing grievance redressal forums to the citizens of this country who are victims of corruption. It's no wonder that the movement touched a chord with Bedi, who believes that legal literacy in the country is almost negligible. She should know, having been the host of the popular TV show, Aap Ki Kachehri, she moved justice out of courtrooms and provided a forum for people to solve issues such as domestic violence, adoption and property disputes in a quick and simple way. "We need more interesting forums like that to make justice more accessible so that it iseasier for people to understand their laws," she says. Social justice is what drives Bedi. With a keen sense of right and wrong, her entire life has been one long fight against injustice. "She's a highly motivated woman who always wanted to do something different," says husband and fellow social activist, Brij Bedi, who is based out of Amritsar. Just as unconventional as her, he lent his unconditional support to her ambitions. "I knew what kind of a person I was getting married to and her work for the nation and society make me very proud," he says. From fighting corruption in sports back in the 1970s up to now, Bedi has never feared authority and always stood for what she believes is right. Being the first woman to join the Indian Police Service, she also became the highest-ranking woman official in the nation's history, changing the dynamics of power in the force. Bedi with daughter Saina From 1972, when she joined the force, to when she became the Delhi traffic police chief, earning her the nickname, 'Crane' Bedi, till the time she took voluntary retirement in 2007 as director general of Bureau of Police Research and Development Cell, she changed everything she took charge of. One of the first police officers to introduce prison reforms in India, her humanitarian work in improving the condition of prisoners in Tihar jail won her the Ramon Magsaysay Award in 1994. "More than a moment of victory, it reinstated my belief in my work. That award gave my work the acceptance and respect it deserved," says Bedi, who believes that receiving the honour was the turning point of her life, where, "the cynical part of our community finally came out to support me." This was the time she realised that an international recognition is the only way to be taken seriously in India. "Even though the global community recognised my work, the police force that I served so diligently has never given me a merit certificate. The play of politics is unavoidable in any structure," she says. Her exemplary work in the force caught the attention of a young woman, Megan Doneman, an Australian filmmaker, who came to visit her in 1998, with a proposal to make a documentary on her life. "She literally followed me around while making this film," says Bedi. Yes Madam, Sir was screened at several international film festivals . "Once the film was made, tables were turned. I started follow-ing Megan around, wherever she screened it," she says laughing. Closer home, another person who quietly derives inspiration from her life is daughter Saina, 36. A social activist by profession, she says her mother is "the most focused and determined person I have met." Not always around to give her life lessons in person, "she taught me right from wrong by the way she conducted her life," says Saina. Kiran Bedi A simple person with limited needs, Bedi taught her daughter to be content and grateful for what life had offered her-lessons learnt from her own upbringing. "We fought like everyone else. Sometimes she was very strict and sometimes she was not there, but all the while, I knew when I really needed my mother, she would be there for me," says Saina, who has no regrets about the limited time she spent with her mother during her childhood. Bedi made sure her family understood that duty towards her nation was a lot more important than the one towards her family. "There were situations when my duty called and my family took a back seat. But when Saina really needed me around, there was no question of work taking priority," says Bedi. The fact that her family was always "non-complaining," says Bedi, is what helped her achieve what she set out to do. "I have an understanding family, so I made the most of my life," she says. Bedi left the force before her term was over "because I realised that I was limited in the force. I wanted to do a lot more for society," she says. As a result, she founded two NGOs-Navjyoti, through which she has worked extensively in the areas of drug abuse and community education and placements; and Safer India, which aims to curb crime by working for prison reforms and empowerment of women. "I realised the power of an NGO. I could work on my own terms and get results that are far more extensive than when I was limited by the system," says Bedi. The success of Anna's fast has only made her convictions stronger as she gears up to reform the nation. Read more at: http://indiatoday.intoday.in/story/the-game-changer/1/150493.html
		The Motivating Bedi Dr. Kiran Bedi has hit the headlines once again. This time with her third book on social awakening-What Went Wrong? Published by UBS Publishers Distributors.What Went Wrong is a Unique collection of uncensored narrations volunteered by individuals who had nothing to declare but their wrong past. The real life experiences provide readers a close insight into lives they may otherwise ignore, be unaware of or have no access to. Being the first woman IPS officer and a recipient of the Ramon Magsaysay Award. Kiran has been a path breaker in prison reforms, community policing, crime prevention on strategies, drug abuse treatment, spirituality in policetraining and schooling of street children. Raj Mohan Gandhi called it a motivational book when he released it last month. Motivational it is bound to be, for isn't Dr. Kiran Bedi a great motivator herself?

ശാലിനി

തെന്നിന്ത്യയിലെ ഒരു പ്രമുഖ ചലച്ചിത്രനടിയാണ് ശാലിനി. ബേബി ശാലിനി എന്ന പേരിൽ ബാലതാരമായി അഭിനയിച്ച് പ്രശസ്തി നേടിയ ശാലിനി പിന്നീട് നായികയായും തെന്നിന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ അഭിനയിച്ചു. മാളിയംപുരക്കൽ ചാക്കോ പുന്നൂസ് ( നവോദയ അപ്പച്ചൻ )സം‌വിധാനം ചെയ്ത മോഹൻലാൽ അഭിനയിച്ച എന്റെ മാമാട്ടിക്കുട്ടിയമ്മക്ക് എന്ന ചിത്രത്തിൽ ബേബി ശാലിനി അഭിനയിച്ച കഥാപാത്രം വളരെയധികം ജനശ്രദ്ധ നേടിയിരുന്നു. കുറേക്കാലം സിനിമയിൽ നിന്ന് വിട്ട് നിന്നതിനുശേഷം അനിയത്തിപ്രാവ് എന്ന കുഞ്ചാക്കോ ബോബൻ നായകനായ ചിത്രത്തിലെ നായികയായി അഭിനയിച്ച്, സിനിമാലോകത്തേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവന്നു. ഈ ചിത്രവും വളരെ ജനപ്രീതി നേടിയ ഒരു ചിത്രമായിരുന്നു.  
തന്റെ അഞ്ചാമത്തെ വയസ്സിലാണ് ശാലിനി എന്റെ മാമാട്ടിക്കുട്ടിയമ്മക്ക് എന്ന ചിത്രത്തിൽ ബാലതാരമായി അഭിനയിച്ച് ചലച്ചിത്രജീവിതം തുടങ്ങുന്നത്. ഇതിലെ അഭിനയത്തിന് മികച്ച ബാലതാരത്തിനുള്ള സംസ്ഥാന ചലച്ചിത്ര പുരസ്കാരം ശാലിനിക്ക് ലഭിച്ചു. ഇതിനോടകം 80-ലധികം മലയാളം, തമിഴ്, തെലുങ്ക് എന്നീ ഭാഷകളിലുള്ള ചലച്ചിത്രങ്ങളിൽ അഭിനയിച്ചുണ്ട് ശാലിനി. നായിക നടിയായി അഭിനയിച്ച ആദ്യ ചിത്രം അനിയത്തിപ്രാവ് ആണ്. മണിരത്നം സംവിധാനം ചെയ്ത അലൈപ്പായുതേ എന്ന ചിത്രത്തിൽ മാധവന്റെ നായികയായി അഭിനയിച്ചതും ഒരു വൻ വിജയമായിരുന്നു. തമിഴ് ചലച്ചിത്രനടൻ അജിത്തുമായുള്ള തന്റെ വിവാഹത്തിനു ശേഷം ശാലിനി അഭിനയജീവിതത്തിൽ നിന്നും വിരമിച്ചു.         ഒരു മലയാളിയാണെങ്കിലും ശാലിനി ജനിച്ചത് ചെന്നൈയിലാണ്. ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ കുടുംബത്തിലാണ് ശാലിനി ജനിച്ചത്.
ശാലിനി വിവാഹം ചെയ്തിരിക്കുന്നത് തമിഴ് ചലച്ചിത്രനടനായ അജിത്തിനെയാണ്. വിവാഹത്തിനു ശേഷം 2000 ൽ ശാലിനി അഭിനയ രംഗത്ത് നിന്ന് വിരമിച്ചു. 2008 ജനുവരി 3‍-ന് ഇവർക്ക് അനൌഷ്ക എന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി ജനിച്ചു.
Credited as Baby Shalini

• 1983 – Ente Mamattikkuttiyammakku (credited as Baby Shalini) ....Mamattukuttiyama/Tintu
• 1984 – Muthodu Muthu (credited as Baby Shalini) .... Achimol
• 1984 – Koottinilamkili (credited as Baby Shalini) .... Nandini Rajimol
• 1985 – "Pantham" (credited as Baby Shalini) .... Asha
• 1985 – Pillai Nila (credited as Baby Shalini)
• 1985 – Jeevante Jeevan (credited as Baby Shalini)
• 1985 – Oru Nokku Kanan (credited as Baby Shalini) .... Chinnumol/Unnimol
• 1985 – Katha Ithu Vare .... Ramya Mol
• 1985 – Muhurtham Pathnonnu Muppathinu (credited as Baby Shalini)
• 1986 – Viduthalai (credited as Baby Shalini) .... Shalini
• 1986 - " Amme Bhagavathi" (credited as Baby Shalini.)
• 1987 – Shankar Guru (credited as Baby Shalini)
• 1989 – Raja Chinna Roja .... Chitra
• 1990 – Jagadeka Veerudu Athiloka Sundari (credited as Baby Shalini)

Year	Film	Role	Language	Notes
1997	Aniyathi Pravu	Minnie	Malayalam
	Kaliyoonjal	Ammu	Malayalam
	Kadhalukku Mariyadhai	Minnie	Tamil
1998	Kaikudunna Nilavu	Veni	Malayalam
	Sundarakilladi	Devayani	Malayalam
	Nakshathra Tharattu	Mohana	Malayalam
1999	Niram	Sona	Malayalam
	Prem Poojari	Hema	Malayalam
	Amarkalam	Mohana	Tamil
2000	Kannukkul Nilavu	Hema	Tamil
	Alaipayuthey	Sakthi Selvarajah	Tamil
2001	Piriyadha Varam Vendum	Nithi	Tamil

പത്മശ്രീസുകുമാരി

               

സുകുമാരി ജനിച്ചത് 1940 ൽ തമിഴ് നാട്ടിലെ നാഗർകോവിൽ എന്ന സ്ഥലത്താണ്  അന്നത്തെ മൂന്ന് പ്രധാന നായിക നടിമാരായ ലളിത, പത്മിനി, രാഗിണി എന്നിവരുടെ ബന്ധുവാണ് സുകുമാരി. കഥകളി,കേരള നടനം, ഭരതനാട്യം എന്നിവയിൽ സുകുമാരി പ്രാവീണ്യം നേടിയിട്ടുണ്ട്.ആദ്യം നൃത്തം പഠീച്ച്ത് ഗുരു ഗോപിനാഥിന്റെ കീഴില്‌ ആയിരുന്നു
ഒരറിവ് എന്ന തമിഴ് ചിത്രത്തിലാണ് സുകുമാരി ആദ്യമായി അഭിനയിച്ചത്.. ആദ്യകാല ബ്ലാക് & വൈറ്റ് ചിത്രങ്ങളിൽ അഭിനയിച്ചതിനുശേഷം പിന്നീട് പുതിയ ചിത്രങ്ങളായ ചേട്ടത്തി, കുസൃതിക്കുട്ടൻ, കുഞ്ഞാലിമരക്കാ‍ർ, തച്ചോളി ഒതേനൻ, യക്ഷി, കരിനിഴൽ എന്നിവയിലെ അഭിനയം ശ്രദ്ധേയമായി. പിൽക്കാലത്ത് പ്രിയദർശന്റെ ചിത്രങ്ങളിൽ ഹാസ്യ വേഷങ്ങളും ചെയ്ത് വളരെ ശ്രദ്ധേയയായി. പൂച്ചക്കൊരു മൂക്കുത്തി, ഓടരുതമ്മാവ ആളറിയാം, ബോയിംഗ് ബോയിംഗ്, വന്ദനം എന്നിവയിലെ അഭിനയും വളരെ മികവുറ്റതായിരുനു. അക്കാലത്ത് ബാലചന്ദ്രമേനോൻ സംവിധാനം ചെയ്ത ചിത്രങ്ങളിലും ശ്രദ്ധേയയായി.. പിന്നീട് അമ്മ വേഷങ്ങളിൽ അടൂർ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ സംവിധാനം ചെയ്ത ചിത്രങ്ങളിലും സ്ശ്രദ്ധേയയായി.

                                           പ്രധാനമായും മലയാളം, തമിഴ് എന്നീ ഭാഷകളിൽ അഭിനയിക്കുന്ന ഒരു തെന്നിന്ത്യൻ ചലച്ചിത്ര നടിയാണ് സുകുമാരി. ചലച്ചിത്രരംഗത്ത് 60 വർഷത്തിലേറെയായി അഭിനയിക്കുന്ന അപൂർവ്വം ചില അഭിനേത്രികളിൽ ഒരാളാണ് സുകുമാരി . സുകുമാരി പത്താമത്തെ വയസ്സുമുതൽ സിനിമയിൽ അഭിനയിച്ചുതുടങ്ങി. തെന്നിന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ 2000-ത്തിലധികം ചിത്രങ്ങളിൽ സുകുമാരി അഭിനയിച്ചിട്ടുണ്ട്. നാടകങ്ങളിലും ടെലിവിഷൻ സീരിയലുകളിലും സുകുമാരി അഭിനയിച്ചിട്ടുണ്ട്. സുകുമാരിക്ക് രാഷ്ട്രപതിയിൽ നിന്ന് പത്മശ്രീ പുരസ്കാരവും ഒട്ടേറെ സംസ്ഥാന പുരസ്കാരങ്ങളും ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.

Civilian Awards

• Padma Shri - 2003

National Film Awards

• Best Supporting Actress - 2011 - Namma Graamam

Kerala State Film Awards

• Second Best Actress - 1974 - Various films
• Second Best Actress - 1979 - Various films
• Second Best Actress - 1983 - Koodevide, Kariyam Nissaram
• Second Best Actress - 1985 - Arappatta Kettiya Gramathil (directed by Padmarajan)

.    2005: Filmfare Lifetime Achievement Award (South)^[5]

Asianet Film Awards

• 2005: Lifetime Achievement Award

Kerala Film Critics Award for Best Supporting Actress

• 1979: Ezhu Nirangal (directed by I. V. Sasi)
• 1982: Chiriyo Chiri
• 1985: Arappatta Kettiya Gramathil

Other awards

• 2011: Bahadoor Award ^[6]
• 2011: Chalachitra Pratibha by Kerala Film Critics Association^[7]
• 2002: Special honour at Gurupooja, Soorya Festival for lifetime achievement
• Chalachithra Ratnam by Kerala Film Critics Association
• Abhinaya Bharathi by Kalakairali, Chennai

• Ponnar Shankar (2011)
• Namma Graamam (2011)

• Vettaikaaran .... Paatti
• Yaaradi Nee Mohini (2008)
• Twenty:20 (2008)
• Mizhikal Sakshi (2008)
• Pachamarathanalil.... as a nun (2008)
• Nasrani (2007) .... Annamma
• Paranju Theeratha Visheshangal (2007)
• Chakkara Muthu (2006)
• The Don (2006)
• Classmates (2006) .... Prithviraj's mother
• Madhuchandralekha (2006)
• Chanthupottu (2005) .... Muthassi
• Pandippada (2005) .... Pandi Durai's mother
• Ben Johnson (2005)
• Pauran (2005) .... Minister
• Alice in Wonderland (2005) .... Bridget
• Achuvinte Amma (2005) .... Moothamma
• Rasikan (2004) .... Bhargaviyamma
• Vishwa Thulasi (2004)
• Vettam (2004)
• Wanted (2004/I) .... Unni's mother
• Vismayathumbathu (2004) .... Hostel warden
• Vellinakshatram (2004)
• Symphony (2004) .... Deenamma
• Koottu (2004)
• Gaurisankaram (2003)
• Manassinakkare (2003) .... Shanthamma
• Ammakilikkoodu (2003) .... Parvathy Ammal
• Mizhi Randilum (2003) .... Bhadra's mother
• Pattalam (2003) .... Pattabhiraman's mother
• C.I.D. Moosa (2003) .... Sahadevan's mother
• Kilichundan Mampazham (2003) .... Beeyathu
• Nizhalkkuthu (2002) .... Marakatam, the executioner's wife
• Meesha Madhavan (2002) .... Meesha Madhavan's mother
• Kanmashi (2002) .... Paatti
• Mazhathullikkilukkam (2002) .... Kikkili Kochamma
• Snehithan (2002) .... Malavika's grandmother
• Poovellam Un Vasam (2001) .... Chella's grandmother
• Murari (2001) .... Sabari
• Ravanaprabhu (2001) .... Gounder's mother
• Narendran Makan Jayakanthan Vaka (2001) .... Aishumma
• Kakkakuyil (2001)
• Rakshasa Rajav (2001)
• Randam Bhavam (2001) .... Akhila's mother
• Alaipayuthey (2000)
• Darling Darling (2000)
• Pilots (2000) .... Mother Superior
• Priyam (2000) .... Ajosh's mother
• Snegithiye (2000)
• Valliettan (2000) .... Kunjikavamma

• Artham (1989) .... Janardanan's mother
• Adharvam (1989) .... Thevalli's wife
• Utharam (1989) .... Molly Aunty
• Oru Vadakkan Veeragatha (1989) .... Kannappa Chekavar's wife
• Chakkikotha Chankaran (1989) .... Subhadra Kunjamma
• Dasharatham (1989) .... Maggie
• Kaalal Pada (1989)
• News (1989) .... Sulochana
• Ramji Rao Speaking (1989) .... Gopalakrishnan's mother
• Ulsavapittennu (1989) .... Bhageerathi
• Vadakkunokkiyantram (1989) .... Shobha's mother
• Oru CBI Diary Kurippu (1988) .... Sister
• Dinarathrangal (1988)
• Vicharana (1988) .... Saraswathy
• Aparan (1988)
• Aranyakam (1988)
• Chithram (1988)
• Dhwani (1988) .... Thankamani
• Kudumba Puranam (1988) .... Thrikkunnathu Bhageerathiyamma
• Vellanakalude Naadu (1988) .... Pavithran's mother
• Manivatharile Aayiram Sivarathrikal (1987) .... Vinayachandran's mother
• Kalam Mari Katha Mari (1987)
• Adimakal Udamakal (1987) .... Janu
• Sreedharante Onnam Thirumurivu (1987) .... Bhanumathi
• Amritamgamaya (1987) .... Haridas' mother
• Irupatham Noottandu (1987)
• Jaalakam (1987) .... Devu
• Kottum Kuravayum (1987)
• Sarvakalasala (1987) .... Leelamma
• Thoovana Thumbigal (1987) .... Jayakrishnan's mother
• Vilambaram (1987) .... Mary
• Vrutham (1987) .... Savithri
• Ennu Nathante Nimmi (1986)
• Rareeram (1986) .... Soudamini
• Aval Kathirunnu Avanum (1986)
• Rakkuyilin Rajassadasil (1986)
• Geetham (1986)
• Ee Kaikalil (1986) .... Sultan's mother
• Poovinnu Puthiya Poonthennal (1986)
• Aayiram Kannukal (1986)
• Moonnu Masangalkku Munpu (1986)
• Nandi Veendum Varika (1986) .... Madhavi
• Gandhinagar 2nd Street (1986)
• Adukkan Entheluppam (1986) .... Bharathi
• Snehamulla Simham (1986) .... Kamalamma
• Arappatta Kettiya Gramathil (1986)
• Ayalvasi Oru Daridravasi (1986) .... Subhadra Kunjamma
• Ennennum Kannettante (1986)
• Ente Entethu Mathram (1986)
• Kunjattakilikal (1986) .... Kamalamma
• Onnu Muthal Poojaym Vare (1986) .... Sister
• Revathikkoru Pavakkutty (1986) .... Devootty
• Sanmanassullavarkku Samadhanam (1986) .... Panikkar's mother
• Sughamodevi (1986) .... Bharathi
• T.P. Balagopalan M.A. (1986) .... Anitha's mother
• Kandu Kandarinju (1985) .... Janaki
• Karimpin Poovinakkare (1985)
• Ente Kanakkuyil (1985) .... Subhadra Thankachi
• Oru Nokku Kanan (1985) .... Vilasini
• Anu Bandham (1985) .... Malu
• Makan Ente Makan (1985) .... Saraswathi
• Eeran Sandhya (1985) .... Seetha
• Adhyayam Onnu Muthal (1985) .... Karthyayaniyamma
• Akkare Ninnoru Maran (1985) .... Saraswathy
• Aram + Aram = Kinnaram (1985)
• Boeing Boeing (1985) .... Dick Ammayi
• Ithu Nalla Thamasa (1985)
• Koodum Thedi (1985) .... Sister
• Mangamma Sabatham (1985)
• Meenamasathile Sooryan (1985) .... Abubakkar's mother
• Mutharamkunnu P.O. (1985) .... Bhawani
• Onnanam Kunnil Oradi Kunnil (1985) .... Mrs. Menon
• Parayanumvayya Parayathirikkanumvayya (1985) .... Meenakshi
• Vasantha Sena (1985) .... Reetha
• Vellarikka Pattanam (1985)
• Kodathi (1984)
• Aalkkoottathil Thaniye (1984) .... Cheeru
• Aarorumariyathe (1984) .... Subhadra
• Adiyozhukkukal (1984) .... Radha
• Anithichuvappu (1984)
• Appunni (1984) .... Malu
• Arante Mulla Kochu Mulla (1984)
• Ariyatha Veethikal (1984) .... Kalyanikutty
• Athirathram (1984) .... Kathamma
• Ethirppukal (1984)
• Itha Innu Muthal (1984) .... Shankar's mother
• Ivide Ingane (1984) .... Bharathi
• Kaliyil Alpam Karyam (1984)
• Kanamarayathu (1984) .... Roy's mother
• Koottinilamkili (1984) .... Sarada
• Muthodu Muthu (1984) .... Bhavani
• Onnanu Nammal (1984) .... Dr. Rachel
• Parannu Parannu Parannu (1984) .... Elizabeth
• Poochakkoru Mookkuthi (1984) .... Revathi
• Swanthamevide Bandhamevide (1984) .... Indulekha's mother
• Thathamme Poocha Poocha (1984) .... Sumathy
• Vikatakavi (1984)
• Aa Rathri (1983)
• Asthram (1983)
• Attakkalasam (1983) .... Mandakini
• Ente Katha (1983)
• Guru Dakshina (1983)
• Karyam Nissaram (1983) .... Annie
• Kinnaram (1983)
• Koodevide? (1983) .... Susan
• Onnu Chirikku (1983)
• Oru Swakaryam (1983)
• Pin Nilavu (1983) .... Saraswathi
• Prasnam Gurutharam (1983) .... Dr. Mary Mathew
• Rugma (1983) .... Elizabeth's Mother
• Sagaram Santham (1983)
• Sandhyakku Virinja Poovu (1983)
• Theeram Thedunna Thira (1983)
• Innalenkil Nale (1982)
• Amrutha Geetham (1982)
• Champalakadu (1982)
• Chillu (1982) .... Manu's mother
• Chiriyo Chiri (1982)
• Ithiri Neram Othiri Karyam (1982) .... Madhavi
• Ithu Njangalude Katha (1982) .... Naniyamma
• Padayottam (1982) .... Chiruthevi Thampuratti
• Ponnum Poovum (1982) .... Lakshmi
• Pooviriyum Pulari (1982)
• Ahimsa (1981) .... Bharathan's mother
• Orikkal Koodi (1981)
• Parvathi (1981) .... Lakshmi Bai
• Premaabhishekam (1981) .... Raju's mother
• Angaadi (1980)

• Jeevitam Oru Gaanam (1979) .... Annamma
• Mamangam (1979) .... Cherukutti
• Shalini Ente Koottukari (1978) .... Shantha
• Acharam Ammini Osaram Omana (1977) .... Pathmavathi
• Sila Nerangalil Sila Manithargal (1975) .... Ganesan's wife
• Chattakkari (1974)
• Danger Biscuit (1969) .... Muthulaxmi
• Chitra Mela (1967) .... ("Apaswarangal" segment)
• Bandhapasam (1962)
• Veerapandiya Kattabomman (1959)

സ്വകാര്യ ജീവിതം

വിവാഹം ചെയ്തിരിക്കുന്നത് സംവിധായകനായ എ.ഭീം സിംഗിനെയാണ്. സുകുമാരിക്ക് 30 വയസ്സുള്ളപ്പോൽ അദ്ദേഹം മരണമടഞ്ഞു. മകൻ ഡോ. സുരേഷ്.

നമ്മഗ്രാമം എന്ന തമിഴ് ചലച്ചിത്രത്തിലെ അഭിനയത്തിന് മികച്ച സഹനടിക്കുള്ള 2010 ലെ പുരസ്കാരം ലഭിച്ചു

ചന്ദ്രശേഖർ ആസാദ്

                                               ചന്ദ്രശേഖർ സീതാറാം തിവാരി
                                            ജുലൈ 23, 1906–ഫെബ്രുവരി 27, 1931

                                   ചന്ദ്രശേഖർ ആസാദ് എന്ന ചന്ദ്രശേഖർ സീതാറാം തിവാരി, (ഹിന്ദി: चंद्रशेखर आज़ाद, ഉർദു: چندر شیکھر آزاد) (ജൂലൈ 23, 1906 ഭർവ്വ, മദ്ധ്യപ്രദേശ് – ഫെബ്രുവരി 27, 1931, അലഹബാദ്, ഉത്തർ പ്രദേശ്) ഇന്ത്യയിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു വിപ്ലവകാരിയായിരുന്നു. ഭഗത് സിംഗിന്റെ ഗുരുവായും ഇദ്ദേഹത്തെ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

ജനനം, ബാല്യം

                                    1906 ജൂലൈ 23 ന് മദ്ധ്യപ്രദേശിലെ ഝാബുവ ജില്ലയിലെ ഭവ് ര ഗ്രാമത്തിൽ പണ്ഡിറ്റ് സീതാറാം തിവാരിയുടെയും ജഗ്റാണി ദേവിയുടെയും മകനായി ചന്ദ്രശേഖർ ജനിച്ചു. പതിനാലാം വയസ്സിൽ വാരാണസിയിലെ ഒരു സംസ്കൃത പാഠശാലയിൽ ചേർന്നു. ആ ചെറിയ പ്രായത്തിൽ തന്നെ ഒരു പ്രക്ഷോഭത്തിൽ പങ്കെടുത്ത് അറസ്റ്റിലാവുകയും കോടതിയിലെത്തുകയും ചെയ്തു. ആ കോടതിമുറിയിൽ അദ്ദേഹം കാട്ടിയ ധൈര്യം ജഡ്ജിയെപ്പോലും അതിശയിപ്പിച്ചു. അവിടെ വച്ചാണ് അദ്ദേഹത്തിന് 'ആസാദ്' എന്ന പേര് ലഭിച്ചത്. അങ്ങനെ ചന്ദ്രശേഖർ തിവാരി, ചന്ദ്രശേഖർ ആസാദ് എന്നറിയപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.

വിപ്ലവകാരി

അക്കാലത്ത് യുവാക്കൾക്കിടയിൽ വിപ്ലവ ചിന്തകൾക്ക് സ്വാധീനം ലഭിച്ചുവരുന്ന സമയമായിരുന്നു.ഇന്ത്യയില്‍ യുവാക്കള്‍ക്കിടയില്‍ രൂപം കൊണ്ടുവന്ന തീവ്രവാദ പ്രസ്ഥാനം ചന്ദ്രശേഖറെ ആകര്‍ഷിച്ചു .. വിപ്ലവകാരികൾ ആയുധം വാങ്ങുക മുതലായ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് സർക്കാർ മുതൽ കൊള്ളയടിക്കുക എന്ന നയം സ്വീകരിച്ചു. 1925 ഓഗസ്റ്റ് ഒൻപതിന് ഉത്തർപ്രദേശിലെ കാക്കോറിയിൽ നിന്ന് ആലം നഗറിലേക്ക് ഖജനാവുമായി പുറപ്പെട്ട തീവണ്ടി വഴിക്കു വച്ച് പത്തോളം തീവ്രവാദികൾ അപായ ചങ്ങല വലിച്ച് നിർത്തി. തീവണ്ടിയിലുണ്ടായിരുന്ന സേഫ് തകർത്ത് സർക്കാർ പണം തട്ടിയെടുത്തു.
                              ഇതേ തുടർന്നുണ്ടായ കാക്കേറി ഗൂഢാലോചന കേസിലെ മിക്ക പ്രതികളേയും അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. ആസാദിനെ കിട്ടിയില്ല. പ്രതികളിൽ നാല് പേർക്ക് വധശിക്ഷ, മറ്റുള്ളവർക്ക് നാടുകടത്തൽ, നീണ്ട ജയിൽ വാസം എന്നിവ നൽകി.
വിപ്ലവകാരികളിൽ പ്രസിദ്ധനായ ഭഗത് സിംഗ് ആസാദുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നത് സചീന്ദ്രനാഥ് സന്യാൽ ആരംഭിച്ച ഹിന്ദുസഥാൻ റിപ്പബ്ലിക്കൻ അസ്സോസിയേഷൻ എന്ന സംഘടന വഴിയാണ്.
ചന്ദ്രശേഖര്‍ ആസാദ്-സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിലെ ധീരനായ വിപ്ളവകാരിയും രക്തസാക്ഷിയുമണ് അദ്ദേഹം. ബ്രിട്ടീഷുകാരനെ ആയുധം കൊണ്ടും ബോംബുകൊണ്ടും നേരിട്ട യുവ സ്വാതന്ത്ര്യ സമര ഭടന്മാരുടെ നേതവായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

                                                                 1928 ആയപ്പോഴേക്കും ഹിന്ദുസ്ഥാൻ റിപ്പബ്ലിക്കൻ അസ്സോസ്സിയേഷന്റെ നേതൃത്വം ഭഗത് സിംഗിന്റെയും ചന്ദ്രശേഖർ ആസാദിന്റേയും ചുമലിലായി. മറ്റു പ്രധാന നേതാക്കളെല്ലാം ജയിലിലാവുകയോ തൂക്കിലേറ്റപ്പെടുകയോ ചെയ്തിരുന്നു. ഭഗത് സിംഗ് പിന്നീട് ഈ സംഘടനയുടെ പേര് ഹിന്ദുസ്ഥാൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിപബ്ലിക്കൻ അസ്സോസ്സിയേഷൻ എന്നു മാറ്റി. സംഘടനയുടെ നയം ഭാരതത്തിൽ ഒരു സ്വതന്ത്ര സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിക്കുക എന്നതായി. ഇക്കാലത്ത് അവരോടൊപ്പം പ്രവറ്ത്തിച്ചിരുന്നവരാണ് രാജ്ഗുരുവും സുഖ്ദേവും.

 ഭഗഭഗത് സിംഗ്് ഇദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകനായിരുന്നു  

ന്യൂഡല്‍ഹിയിലെ അസംബ്ളി ചേംബറില്‍ ബോംബ് എറിയാന്‍ ഭഗത് സിംഗും കൂട്ടരും തീരുമാനിച്ചു. ബോംബേറിൽ ആളപായം ഉണ്ടായില്ല.എന്നാൽ സഹരൻ പൂരിലെ ഒരു വലിയ ബോംബ് നിർമ്മാണ കേന്ദ്രം പൊലീസ് കണ്ടുപിടിച്ചു. 1929 ൽ ഡൽഹിക്ക് സമീപം വൈസ്രോയി സഞ്ചരിച്ചിരുന്ന ഒരു സ്പെഷ്യൽ തീവണ്ടിയുടെ അടിയിൽ തീവ്രവാദികൾ ബോംബ് പൊട്ടിച്ചു. തീവണ്ടി തകർന്നെങ്കിലും വൈസ്രോയി രക്ഷപെട്ടു. 1930 ജൂലൈ ആറിന് ഡൽഹിയിലെ ഒരു വ്യവസായ സ്ഥാപനം കൊള്ളയടിച്ചു. ആസാദിന്റെ ഗൂഢാലോചനയെക്കുറിച്ച് പൊലീസിന് അറിവ് കിട്ടി. 6000 ബോംബുകൾ നിർമ്മിക്കാൻ വേണ്ട സ്ഫോടക വസ്തുക്കൾ ഡൽഹിയിലെ ഒരു രഹസ്യ ബോംബ് നിർമ്മാന കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്ന് പൊലീസ് പിടിച്ചെടുത്തു.പൊലീസ് അന്വേഷണം തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആസാദ് പഞ്ചാബിലേക്ക് പോയി. തുടർന്നും പൊലീസിനെതിരെ ബോംബേറുകൾ നടന്നു. പൊലീസ് ആസാദിനെതിരായി രണ്ട് ഗൂഢാലോചന കേസുകൾ കൂടിയെടുത്തു. രണ്ടാം ലാഹോർ ഗൂഢാലോചനക്കേസും ന്യൂഡൽഹി ഗൂഢാലോചനക്കേസുമായിരുന്നു അത്. ആസാദിനെയും സഹപ്രവർത്തകരെ പിടികൂടാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾക്ക് ആക്കം കൂട്ടി.ഇതിനിടയില്‍ ആസാദിന്‍റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകരില്‍ ഒരാല്‍ ഒറ്റുകൊടുത്തതിന്‍റെ ഫലമായി 1931 ഫെബ്രുവരി 21ന് അലഹബാദിലെ ആല്‍ഫ്രെഡ് പാര്‍ക്കില്‍ വച്ച് പൊലീസ് അദ്ദേഹത്തെ വളഞ്ഞു. ഏറ്റുമുട്ടലില്‍ രണ്ട് പൊലീസുകാരും ആസാദും വെടിയേറ്റു മരിച്ചു.

ഭഗത് സിംഗ്

                                          

                                                                  Bhagat Singh
                                                                    ਭਗਤ ਸਿੰਘ 

                                                                     بھگت سنگھ

                                                      ജനനം 28 September 1907

                                        ഭഗത് സിംഗ് (28 സെപ്റ്റംബർ 1907 – 23 മാർച്ച് 1931) ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിൽ പങ്കെടുത്തു വീരചരമമടഞ്ഞ ഒരു ധീര വിപ്ലവകാരിയാണ്. അക്രമരഹിതമായ സമരമാർഗങ്ങളേക്കാൾ സായുധ പോരാട്ടത്തിനു മുൻ‌ഗണന നൽകിയ അദ്ദേഹത്തെ ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യ മാർക്സിസ്റ്റുകളിലൊരാളായും ചിലർ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഹിന്ദുസ്ഥാൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിപ്പബ്ലിക്കൻ അസ്സോസ്സിയേഷൻ എന്ന വിപ്ലവ സംഘടനയുടെ സ്ഥാപക നേതാക്കളിലൊരാളാണ് അദ്ദേഹം.

ജനനം , കുടുംബം

പഞ്ചാബിലെ ലയൽപൂർ ജില്ലയിലെ ബങ്കാ ഗ്രാമത്തിലെ (ഇപ്പോൾ പാകിസ്താന്റെ ഭാഗം) ഒരു സിഖ് കർഷക കുടുംബത്തിൽ 1907 സെപ്തംമ്പർ 27ന് ആണ് ഭഗത് സിംഗ് ജനിച്ചത്. അച്ഛൻ - സർദാർ കിഷൻ സിംഗ്. അമ്മ - വിദ്യാവതി

ആദ്യകാല ജീവിതം

                    A rare historical photograph of students and staff of National College, Lahore, which was started by Lala Lajpat Rai. Bhagat Singh can be seen standing fourth from the right.         

                           തന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ വിദ്യാലയത്തിൽ നിന്നും അഞ്ചാം തരം പാസ്സായതിനു ശേഷം ഭഗത് സിംഗ് ലാഹോറിലുള്ള ദയാനന്ദ് ആംഗ്ലോ വേദിക് സ്കൂളിൽ ചേർന്നു. 1920 - ൽ മഹാത്മാഗാന്ധി നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനം തുടങ്ങിയപ്പോൾ 13-മത്തെ വയസ്സിൽ ഭഗത് സിംഗ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ സജീവ പ്രവർത്തകനായി. നിസ്സഹകരണത്തിന്റെ ഭാഗമായി അദ്ദേഹം ദയാനന്ദ് ആംഗ്ലോ വേദിക് സ്കൂൾ ഉപേക്ഷിച്ചു, ലാഹോറിലുള്ള നാഷണൽ കോളേജിൽ ചേർന്നു. 1924-ൽ അദ്ദേഹത്തിനുവേണ്ടി മാതാപിതാക്കൾ ഒരു വിവാഹാലോചന നടത്തി, ഭഗത് സിംഗ് ആ വിവാഹാലോചന നിരാകരിച്ചുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു “ഇന്ത്യ അസ്വതന്ത്രയായിരിക്കുന്നിടത്തോളം എന്റെ വധു മരണം മാത്രമായിരിക്കും”. വിവാഹം നടത്തുവാനുള്ള മാതാപിതാക്കളുടെ നിർബന്ധത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുവാനായി അദ്ദേഹം വീടു വിട്ടു കാൺപൂരിലേക്കു പോയി. അവിടെ പ്രതാപ് പ്രസ്സ് എന്ന ഒരു അച്ചടിശാലയിൽ ജോലിക്കു ചേർന്നു, ഒഴിവു സമയങ്ങളിൽ വിപ്ലവ സാഹിത്യ പഠനവും തുടങ്ങി.

സജീവ വിപ്ലവത്തിലേക്ക്.

            Statues of Bhagat Singh, Rajguru and Sukhdev at the India–Pakistan Border, near Hussainiwala

                                                    1924 - ൽ കാൺപൂരിൽ വച്ച് അദ്ദേഹം സചീന്ദ്രനാഥ് സന്യാൽ ആരംഭിച്ച ഹിന്ദുസ്ഥാൻ റിപബ്ലിക്കൻ അസ്സോസ്സിയേഷൻ എന്ന സംഘടനയിൽ അംഗമായി. ചന്ദ്രശേഖർആസാദായിരുന്നു അതിന്റെ ഒരു പ്രധാന സംഘാടകൻ. അങ്ങനെ ആസാദുമായി വളരെ അടുത്തിടപഴകാൻ ഭഗത് സിംഗിന് അവസരം ലഭിച്ചു. 1925 - ൽ അദ്ദേഹം ലാഹോറിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയി. അടുത്ത വർഷം അദ്ദേഹം കുറച്ചു സഹപ്രവർത്തകരോടൊപ്പം നൌജവാൻ ഭാരത് സഭ എന്ന പേരിൽ ഒരു സായുധ വിപ്ലവസംഘടന രൂപവത്കരിച്ചു. 1926 - ൽ അദ്ദേഹം സോഹൻസിംഗ് ജോഷുമായി ബന്ധം സ്ഥാപിച്ചു ,അതു വഴി വർക്കേർസ് ആന്റ് പെസന്റ്സ് പാർട്ടി എന്ന സംഘടനയുമായും ബന്ധപ്പെട്ടു. വർക്കേർസ് ആന്റ് പെസന്റ്സ് പാർട്ടി കീർത്തി എന്ന പേരിൽ ഒരു മാസിക പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു പഞ്ചാബി ഭാഷയിൽ. അതിനടുത്ത വർഷം ഭഗത് സിംഗ് കീർത്തിയുടെ പത്രാധിപ സമിതിയിൽ അംഗമായി. 1927 - ൽ കാക്കോരി ട്രെയിൻ കൊള്ളയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു കീർത്തിയിൽ വന്ന ഒരു ലേഖനത്തിന്റെ പേരിൽ അദ്ദേഹം അറസ്റ്റിലായി. വിദ്രോഹി എന്ന അപരനാമത്തിലാണ് ഭഗത് സിംഗ് ലേഖനമെഴുതിയത്. 1928 ആയപ്പോഴേക്കും ഹിന്ദുസ്ഥാൻ റിപബ്ലിക്കൻ അസ്സോസ്സിയേഷന്റെ നേതൃത്വം ഭഗത് സിംഗിന്റെയും ചന്ദ്രശേഖർ ആസാദിന്റേയും ചുമലിലായി, മറ്റു പ്രധാന നേതാക്കളെല്ലാം ജയിലിലാവുകയോ തൂക്കിലേറ്റപ്പെടുകയോ ചെയ്തിരുന്നു. അദ്ദേഹം ആദ്യം ചെയ്തത് സംഘടനയുടെ പേരു ഹിന്ദുസ്ഥാൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിപബ്ലിക്കൻ അസ്സോസ്സിയേഷൻ എന്നു മാറ്റുകയായിരുന്നു. 1930 - ൽ ചന്ദ്രശേഖർ ആസാദ് വെടിയേറ്റ് മരിച്ചു, അതോടെ ഹിന്ദുസ്ഥാൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് റിപബ്ലിക്കൻ അസ്സോസ്സിയേഷൻ തകർന്നു എന്നു പറയാം.

ലാലാ ലജ്‌പത് റായിയുടെ കൊലപാതകം

                ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാർ ഇന്ത്യക്ക് സ്വയംഭരണം നൽകാനുള്ള സാധ്യതയെപ്പറ്റി അന്വേഷിക്കുന്നതിനായി 1928-ൽ സർ ജോൺ സൈമണിന്റെ ചുമതലയിൽ സൈമൺ കമ്മീഷൻ രൂപവത്കരിച്ചു. സൈമൺ കമ്മീഷനിൽ ഇന്ത്യൻ പ്രധിനിധികൾ ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. 1928 ഒക്ടോബർ 30 -ന് ലാഹോറിൽ ലാലാ ലജ്‌പത് റായിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ഇതിനെതിരെ വളരെ സമാധാനപരമായി ഒരു പ്രതിഷേധപ്രകടനം നടന്നു. പോലീസ് മേധാവി സ്കോട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ പോലീസ് പ്രകടനക്കാരെ നിഷ്ഠൂരമായി ലാത്തിച്ചാർജ് ചെയ്തു. ഭീകരമർദ്ദനത്തിനിരയായ ലാലാ ലജ്‌പത് റായി മരിക്കുകയാണുണ്ടായത്. ഈ സംഭവം നേരിട്ടു കണ്ട ഭഗത് സിംഗ് സ്കോട്ടിനോട് ഇതിന് പകരം ചോദിക്കുമെന്ന് പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു.(ഈ സംഭവത്തിന്‌ ഭഗത് സിങ്ങും കൂട്ടരും സാക്ഷികൾ ആയിരുന്നെന്നും അല്ലെന്നും ചരിത്രകാരന്മാർക്ക് ഭിന്നാഭിപ്രായമുണ്ട് ) രാജ്‌ഗുരു, സുഖ്‌ദേവ് എന്നീ സഹപ്രവർത്തകരോടൊപ്പം സ്കോട്ടിനെ വധിക്കാനുള്ള പദ്ധതി തയ്യാറാക്കി, പക്ഷെ അബദ്ധവശാൽ ജെ. പി സൗണ്ടേർസ് എന്ന പോലീസുദ്യോഗസ്ഥനാണ് കൊല്ലപ്പെട്ടത്. ഈ സംഭവത്തിനു ശേഷം ഭഗത് സിംഗ് ലാഹോർ വിട്ടു.

Pamphlet by HSRA after Saunder's murder, signed by Balraj, the pseudo name for Chandrashekhar Azad

നാടകീയമായ രക്ഷപ്പെടൽ.

 

ബോംബ്.  

                1928 - ൽ സർക്കാർ പബ്ലിക് സേഫ്റ്റി ബിൽ എന്ന പേരിൽ ഒരു നിയമഭേദഗതി നടപ്പിൽ വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു. നിയമനിർമ്മാണ സഭയിൽ ഒരംഗത്തിന്റെ പിന്തുണക്കുറവു മൂലം പ്രമേയം വിജയിച്ചില്ല. എന്നിട്ടും പൊതുജനതാല്പര്യം സംരക്ഷിക്കാനെന്ന പേരിൽ നിയമം നടപ്പിലാക്കാൻ വൈസ്രോയി തീരുമാനിച്ചു. രോഷാകുലരായ ഭഗത് സിംഗും കൂട്ടരും നിയമം നടപ്പിലാക്കാൻ കൂടുന്ന സഭയിൽ ബോംബെറിയാൻ തീരുമാനിച്ചു. 1929 ഏപ്രിൽ 8 - ന് ഭഗത് സിംഗും , ബി.കെ ദത്തും സഭയിൽ ബോംബെറിഞ്ഞു, അതിനുശേഷം ഈങ്ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ് (വിപ്ലവം നീണാൾ വാഴട്ടെ) എന്നു മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചുകൊണ്ട് ബധിരർക്കു ചെവി തുറക്കാൻ ഒരു വൻ സ്ഫോടനം തന്നെ വേണമെന്ന് തുടങ്ങുന്ന ലഘുലേഖനം വിതരണം ചെയ്തു. സ്ഫോടനത്തിൽ ആരും മരിക്കുകയോ പരിക്കേൽക്കുകയോ ഉണ്ടായില്ല. അവിടെ വച്ച് അവർ സ്വയം അറസ്റ്റ് വരിക്കുകയും ചെയ്തു.

ജയിലിൽ

The National Martyrs Memorial, built at Hussainiwala in memory of Bhagat Singh, Sukhdev and Rajguru
                          

                                  This picture is of the ancestral home at Khatkar Kalan which preserved as museum due to its historical importance of establishing the principle on which the four generations contributed to freedom struggle. (Shaheed Bhagat Singh Nagar, Punjab).

                                           ജയിലിൽ രാഷ്ട്രീയ തടവുകാരോടുള്ള അനീതികൾക്കെതിരെ അദ്ദേഹം നിരാഹാര സമരം ആരംഭിച്ചു,63 ദിവസം നീണ്ടുനിന്ന സമരത്തിനൊടുവിൽ ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്കു വഴങ്ങി. വിചാരണകൾക്കൊടുവിൽ ലാഹോർ ഗൂഡാലോചനയ്കും ജെ. പി സൗണ്ടേർസിന്റെ വധത്തിന്റെയും പേരിൽ ഭഗത് സിംഗ് , രാജ്‌ഗുരു , സുഖ്‌ദേവ് എന്നിവർക്കു വധശിക്ഷ വിധിച്ചു, 1931 മാർച്ച് 23 ന് അവർ തൂക്കിലേറ്റപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

നാഴികക്കല്ലുകൾ

1907 സെപ്റ്റംബർ 8-ജനനം
1915 ഒന്നാം ലാഹോർ ഗൂഢലോചനക്കേസ്സ്
1916 ഭഗത് സിംഗ് ഡി.എ.വി.ഹൈസ്ക്കൂലിൽ
1917 കർത്താർസിംഗ് രക്തസാക്ഷി ആകുന്നു.
1919 ജാലിയൻ വാലാബാഗ്
1920 ഭഗത് സിംഗ് നിസ്ഷരണ പ്രസ്ഥാന്ത്തിലെ ബാലഭടൻ
1922 ചൌരിചൌരാ സംഭവം.ഭഗത് സിംഗ് ലാഹോർ നാഷണൽ കോളേജിൽ
1923 'ഹ്രാ’ രൂപവൽക്കരണം.ഭഗത് സിംഗ് കാൻപൂരിൽ
1924 ഭഗത് സിംഗ് വിപ്ലവത്തിലേക്ക് ഉപനയിക്കപ്പെടുന്നു.
1925 കാക്കോരി ഗൂഢാലോചന കേസ്സ്
1926 നൌ ജവാൻ ഭാരത് സഭ.ഭഗത് സിംഗ് അറസ്റ്റിൽ
1927 രാം പ്രസാദ് ബിസ്മിലും കൂട്ടരും തൂക്കിലേറുന്നു.
1928 ദില്ലി സമ്മേളനം
1929 കേന്ദ്രനിയമസഭയിൽ ബോംബേറ്.രണ്ടാം ലാഹോർ ഗൂഢാലോചന കേസ്സ്.ജയിൽ നിരാഹാര സമരം.
1930 വധശിക്ഷ വിധിക്കപ്പെടുന്നു.പ്രിവികൌൺസിലിൽ അപ്പീൽ.
1931 ആസാദ് രക്തസാക്ഷിയാകുന്നു.ഗന്ധി-ഇർവ്വിൻ കരാർ.മാർച്ച് 23-ഭഗത് സിംഗും സഖാക്കളും രക്തസാക്ഷികളായി.

                                                       Bhagat Singh in prison. circa 1922.

വിവാദം

ഭഗത് സിംഗ് ജയിലിലായിരുന്നപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തെ വധശിക്ഷയിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കാമായിരുന്നിട്ടും, മഹാത്മാഗാന്ധി അത് ചെയ്തില്ല എന്നു പറയപ്പെടുന്നു.

ജനനം	28 September 1907 Lyallpur, Punjab, British India
മരണം	23 March 1931 (age 23) Lahore, Punjab, British India
സംഘടന	Naujawan Bharat Sabha, Kirti Kissan Party, Hindustan Socialist Republican Association
പ്രചോദനം കൊണ്ടത്	Anarchism, Communism, Socialism
Political movement	Indian Independence movement
മതം	Sikhism (early life), Atheism (later life)